Είναι ένα έξυπνο, γλυκό και πάντα χαμογελαστό μουτράκι που αγάπησε ο κόσμος από τα πρώτα τηλεοπτικά του βήματα. Μια γυναίκα που όπως μας εξομολογείται δεν έχει νιώσει ποτέ την αγάπη με έναν άνδρα στον υπέρτατο βαθμό. Δεν έχει δεχτεί ποτέ πρόταση γάμου, ίσως γιατί από τότε που θυμάται τον εαυτό της δεν την απασχόλησε και ποτέ ο γάμος.
Είναι ανεξάρτητη, μάχιμη, συναισθηματική και καθόλου διπλωμάτης. Αντιθέτως, τολμά και λέει τα πράγματα πάντα με το όνομά τους, αν και αυτό της κόστισε αρκετές φορές. Η υπέροχη ηθοποιός Τζένη Διαγούπη μας λύνει όλες μας τις απορίες και μας μιλάει για την προσωπική της ζωή, για το πως αντέδρασε όταν ο γιατρός της ανακοίνωσε πως δεν θα κάνει δικό της παιδί, πως εκτονώνεται όταν έχει τα νεύρα της, γιατί κουβαλάει μαζί της πάντα ένα λιβανιστήρι, αλλά και για το μαλλί που της έκαψαν στα γυρίσματα τηλεοπτικής σειράς.
Συνέντευξη στην Λίλα Καλοσκάμη
Αυτό το μαλλί «αφάνα» που έχεις υιοθετήσει, που μας ξετρελαίνει και ομολογουμένως είναι ωραίο, είναι τρόπος έκφρασης; Είναι στάση ζωής του ροκ στυλ, ανεξαρτησία και ελευθερία;
Λοιπόν, τώρα θα πούμε την αλήθεια. Τα μαλλιά μου, μου τα έκαψαν σε μια τηλεοπτική σειρά του MEGA. Από μικρό παιδί είχα πολύ σγουρά μαλλιά και παιδευόμουν να τα ξεμπερδέψω πάντα. Πάντα όμως είχα πολύ λεπτή τρίχα και λίγα μαλλιά. Όταν, λοιπόν, ασχολήθηκα με την τέχνη και συγκεκριμένα με την τηλεόραση, σε ένα σήριαλ το 2014 μου έκαψαν τα μαλλιά. Οπότε από το πολύ πιστολάκι και σίδερο χάσανε τις μπούκλες τους (γελάει). Όμως, δεν σου κρύβω πως γενικότερα ναι, είμαι άνθρωπος ανεξάρτητος και καθόλου στημένος. Σε όλα! Από τον τρόπο που σκέφτομαι, εκφράζομαι και ντύνομαι. Οι πράξεις μου άλλωστε αυτό αποδεικνύουν. Δεν μπαίνω σε καλούπια. Λέω πάντα τα πράγματα όπως είναι.
Αυτό, όμως, δεν σου στοιχίζει κάποιες φορές;
Πολλές φορές μου έχει στοιχίσει ακόμα και μέσα στην εργασία μου. Δεν μπορώ να κρατήσω το στόμα μου κλειστό όταν κάτι δεν μου αρέσει ή με ενοχλεί το λέω με όποια συνέπεια. Κάποιες φορές έχασα και δουλειές. Προσπαθώ, όμως, λιγάκι να το κουμαντάρω φυσικά όλο αυτό, αλλά μάλλον προσπαθώ μάταια (γελάει).
Άρα, λοιπόν, δεν είσαι διπλωμάτης όπως πολύς κόσμος και πόσο μάλλον άλλοι ηθοποιοί.
Όχι, βρε παιδί μου. Αυτό είναι το πρόβλημά μου. Προσπαθώ, αλλά δεν είμαι καθόλου διπλωμάτης και αυτό μου έχει στοιχίσει σε όλα τα επίπεδα.
Αυτή η τάση ανεξαρτησίας είναι η αιτία που δεν θέλησες να παντρευτείς;
Καταρχήν δεν μου έχει κάνει κανείς πρόταση γάμου (γελάει). Θέλω, βέβαια να σου ομολογήσω πως ούτε ως παιδί, αλλά ούτε και ως έφηβη σκέφτηκα ποτέ τον γάμο. Μπορεί και να μην θέλω να δεσμευτώ κατά βάθος. Μπορεί, επίσης, μέσα μου να είμαι «η νύφη το ΄σκασε». Τι να σου πω; Δεν ξέρω. Τολμώ, όμως να πω ότι όταν πέρασα τα σαράντα είπα πως μπορεί να ήταν και ενδιαφέρον να είχα έναν άνθρωπο και να είμαστε μαζί. Όχι τόσο έναν γάμο, εκκλησίες, νυφικά, ρύζια και τέτοια, αν και πιστεύω πολύ στον Θεό, αλλά περισσότερο μια συγκατοίκηση για την συντροφικότητα.
Πιστεύεις -όπως λες- πολύ στον Θεό. Αληθεύει πως σε όλες τις δουλειές σου παίρνεις μαζί και το λιβανιστήρι;
(Γέλια) Ποιός είναι ο καταδότης; Ναι, έχω τα πάντα. Λιβανιστήρι, καρβουνάκια, θυμιατά, όλα. Όπου πάω λιβανίζω, πάνω στην σκηνή, κάτω από την σκηνή, στα καμαρίνια παντού. Όταν δε είναι και εξωτερικός ο χώρος, είναι ακόμα καλύτερα. Όταν είναι εσωτερικός, είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα οπότε δεν το κάνω κάθε μέρα. Σε περιοδείες ανά την Ελλάδα, εκεί που βάζουμε τα πράγματά μας, εγώ βάζω και το λιβανιστήρι. Θεωρώ ότι ξορκίζει τα δαιμόνια (γελάει).
Έμαθα πως πιστεύεις πολύ και στο μάτι. Βάζεις μαχαίρι στην γλάστρα;
Α, πολλά ξέρεις εσύ (γελάει). Αυτό το έκανε η γιαγιά μου. Έβαζε μαχαίρι στη γλάστρα του βασιλικού, αλλά επειδή εγώ δεν έχω βασιλικό, ένα μαχαίρι έξω σε άλλη γλάστρα το έχω πάντα. Για προληπτικούς λόγους και για φόρο τιμής στη γιαγιά μου.
Μένεις στο σπίτι της γιαγιάς και ξέρω πως έχει αφήσει πολλά από τα αντικείμενα της. Αυτό σημαίνει πως είσαι άνθρωπος ρομαντικός, δένεσαι με την οικογένεια και το παρελθόν και κρατάς μνήμες ζωντανές;
Ναι πολύ. Αν και μου έγινε φέτος μια κλοπή στο σπίτι μου και πολλά αντικείμενα μεγάλης συναισθηματικής αξίας μου τα πήραν, όπως ένα ρολόι του παππού μου και ένα δαχτυλίδι της μητέρας μου. Δεν ήθελα, λοιπόν, να πετάξω πράγματα της γιαγιάς. Τα έχω κρατήσει όλα σχεδόν. Μ’ αρέσει να έχω τα πράγματα που έχουν την ενέργεια και την αγάπη από άλλους δικούς μου αγαπημένους ανθρώπους.
Είσαι ρομαντικός άνθρωπος;
Ρομαντική δεν ξέρω αν είμαι. Τι δηλαδή να μου αρέσει το ηλιοβασίλεμα; (γελάει), Δεν ξέρω. Συναισθηματική, όμως, είμαι πολύ.
Η παιδική σου ηλικία τι «γεύση» σου αφήνει στο στόμα;
Πάρα πολύ γλυκιά γιατί μεγάλωσα στη δεκαετία του ΄80 οπότε έπαιξα πολύ, είχα πολλούς ανθρώπους γύρω μου, παππούδες, γιαγιάδες, μπαμπά, μαμά. Αν και ο πατέρας μου δούλευε βράδυ, είχα πάντα τη μητέρα μου δίπλα μου. Κάναμε πολλά πράγματα μαζί. Μας πήγαινε κούνιες, κάναμε βόλτες και επειδή μένω πολύ κοντά στη γειτονιά που μεγάλωσα, οι δρόμοι πάντα μου θυμίζουν τα παιδικά μου χρόνια. Κρατάω επαφές με τους παιδικούς μου φίλους. Με πολλούς μένουμε ακόμα στην ίδια γειτονιά γιατί το πατρικό μου και αυτό που μένω τώρα είναι πολύ κοντά. Όπως με την καλύτερη μου φίλη την Κλειώ που είμαστε από τεσσάρων ετών μαζί. Πλέον, είμαστε και κουμπάρες γιατί βάφτισα τον γιο της.
Πνευματική μανούλα είσαι. Εσύ μανούλα, όμως, δεν έχεις γίνει λόγω κάποιων θεμάτων υγείας που είχες. Θα υιοθετούσες ένα παιδί;
Ναι, θα το έκανα. Υπάρχουν πολλά παιδάκια που είναι μόνα και χρειάζονται αγάπη. Ας ελπίσουμε πως κάποια στιγμή θα αλλάξει το σύστημα. Το να περιμένεις χρόνια για να υιοθετήσεις ένα παιδί, είτε να γίνεις ανάδοχη οικογένεια, ακόμα και αν είσαι μόνο ένας γονιός. Όσον αφορά για βιολογικό παιδί, υπήρξε ένα μεγάλο γεγονός στη ζωή μου δυστυχώς και επέλεξα να παραμείνω υγιής από το να κάνω παιδί και να μπει η ζωή μου σε κίνδυνο. Είχα κάποια προβλήματα γυναικολογικής φύσεως και έκανα μια επέμβαση το 2006. Τότε μου είπε ο γιατρός πως δεν θα μπορέσω να κάνω ένα παιδί δικό μου. Αντέδρασα, όμως, καλά και ήρεμα στο άκουσμα αυτό. Δεν σοκαρίστηκα. Είχα κοντά τους γονείς μου, οι οποίοι ήθελαν να είμαι εγώ καλά και υγιής. Ακόμα και τώρα μου λέει η μάνα μου «παιδάκι μου δεν έκανες ένα παιδί, αλλά δεν πειράζει». Βέβαια, από τότε η επιστήμη έχει προχωρήσει πάρα πολύ, οπότε θα δούμε. Έχει γίνει, όμως, λίγο και της μόδας το να έχεις ένα παιδί. Αν το καλοσκεφτείς αυτό δεν υπήρχε παλιά. «Πουλάει» το παιδί. Δεν είναι, όμως, έτσι. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε με αυτόν τον τρόπο.
Πως κατάφερες μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μόλις είχες βγει στους τηλεοπτικούς δέκτες να «κλέψεις» τις εντυπώσεις και να σε αγαπήσει τόσο πολύ ο κόσμος; Άλλοι το προσπαθούν χρόνια.
Είχα παίξει στους «Στάβλους της Εριέττας Ζαΐμη» και στο «Κανείς δεν λέει σ΄ αγαπώ». Όμως, όταν έπαιξα στην «Ώρα την καλή», έγινε πραγματικά κάτι μαγικό. Ήταν και το σενάριο, ήταν και η ηρωίδα η βαθμοφόρος του Πολεμικού Ναυτικού που αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο.
Έχεις νιώσει ποτέ ζήλεια από συναδέλφους σου ή έχεις μάθει για κακόβουλα σχόλια πίσω από την πλάτη σου;
Ου ναιιι πολλές φορές! Αυτό συμβαίνει συχνά αλλά το προσπερνάς. Μου έχει τύχει να χαλάσει δουλειά επειδή κάποιος μπήκε στη μέση και είπε «δεν θέλω την Τζένη». Μη σου φαίνεται παράλογο. Καθημερινά συμβαίνουν τέτοια σε όλους. Ωστόσο, να σου πω ότι δυστυχώς έχω δεχτεί και bullying. Αν και όταν ήμουν παιδί ποτέ δεν το αισθάνθηκα, δηλαδή δεν λέγανε «περνάει η χοντρή», το έχω αισθανθεί τα τελευταία χρόνια, όταν με κοιτάνε λίγο περίεργα στον δρόμο, ίσως και ένας λόγος παραπάνω επειδή με αναγνωρίζουν από την τηλεόραση. Επίσης, μόλις έχασα τα πολλά κιλά περίπου 33-34 με ρωτούσανε όλοι «α, πες μας πως τα έχασες; Τι έκανες;». Το ίδιο πράγμα είναι, bullying είναι για εμένα και αυτό.
Όταν μιλάμε για εσένα, μας έρχεται στο μυαλό ένα χαρούμενο, χαμογελαστό προσωπάκι. Έτσι σε έχουμε μάθει και μέσα από τους ρόλους. Στη ζωή σου είσαι το ίδιο;
Όχι! Αν και προσπαθώ έτσι να είμαι με τους άλλους, στην πραγματικότητα είμαι πολύ καταθλιπτική και μελαγχολική. Δεν είμαι αισιόδοξη. Το ξέρω πως δεν φαίνεται προς τα έξω. Όταν είμαι με παρέα θέλω να είμαι καλά και χαρούμενη. Αν νιώθω πως δεν θα είμαι καλή παρέα για τους άλλους, κάθομαι σπίτι μου. Γενικά, δεν είμαι ο τύπος που θα πω τι μου συμβαίνει όταν κλείνει η πόρτα του σπιτιού μου. Δεν κοινοποιώ τα πάντα. Μόνο αυτά που θέλω.
Όταν δεν είσαι καλά ή έχεις νεύρα που ξεσπάς; Πως διοχετεύεις αυτή την ένταση;
Έχω το σύνδρομο της δούλας (γελάει). Κάνω τρέλες, κάνω πολλές δουλειές στο σπίτι μου, ακόμα και σε σπίτια συναδέλφων και φίλων που πήγαμε για φαγητό και μετά σηκώθηκα και τα έπλυνα. Όταν δεν έχω δουλειά ή όταν έχω νεύρα ξεσπάω έτσι. Καθαρίζω παράθυρα, τζάμια, βγάζω πράγματα από το πατάρι, αλλάζω ντουλάπες, μετακινώ τα έπιπλα και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς ανεξαρτήτου ώρας. Δεν θέλω να κάθομαι γιατί αν κάθομαι σκέφτομαι, με πιάνει μελαγχολία. Παθαίνω ψυχολογικά (γελάει).
Υπερενεργητική από μικρή. Για αυτό πήγαινες και στη δουλειά της μαμάς και τη βοηθούσες;
Ναι, η μαμά μου καθάριζε σπίτια, γραφεία και μετά μια τράπεζα στο κέντρο της Αθήνας και πήγαινα και τη βοηθούσα συχνά. Έχω σιδερώσει, έχω καθαρίσει, έχω κρατήσει και παιδάκια που πρόσεχε η μαμά μου.
Αυτή τη σεζόν που μπορούμε να σε απολαύσουμε;
Φέτος είμαι στο «Ξενοδοχείο ο Παράδεισος» στο θέατρο Αλάμπρα το οποίο ανακαινίστηκε μετά από 15 χρόνια «σιγής». Είναι, πλέον, υπό νέα διεύθυνση, με την κυρία Βάσια Παναγοπούλου και τον κύριο Δημήτρη Αγγελόπουλο που ανέλαβαν το θέατρο. Φανταζόμαστε μια γεμάτη σεζόν με πολλή αγάπη, γλέντια, κέφι, χορούς και τραγούδια. Είναι το κλασσικό έργο του Georges Feydeau σε μετάφραση και σκηνοθεσία Βάσιας Παναγοπούλου και Πάνου Αμαραντίδη, ο οποίος έχει κάνει και την διασκευή. Οι εκλεκτοί συνάδελφοι με τους οποίους βρίσκομαι πάνω στη σκηνή είναι ο Γιώργος Παρτσαλάκης, η Βάσια Παναγοπούλου που εμφανίζεται ξανά στο θέατρο μετά από πάρα πολλά χρόνια, ο Κώστας Αποστολάκης, o Κώστας Φλωκατούλας, η Χρύσα Κλούβα, ο Βασίλης Κούκουρας, ο Παναγιώτης Καρμάτης, ο Παντελής Καναράκης και ακόμα τρία νέα κορίτσια, τα οποία τελείωσαν τη σχολή τον περασμένο Μάιο και επιλέχθηκαν μετά από οντισιόν.
Το συγκεκριμένο έργο -αν δεν κάνω λάθος- διαπραγματεύεται την απιστία;
Σωστά. Την απιστία. Οι βασικοί ήρωες (ζευγάρια) του έργου είναι μαζί δέκα και δεκαπέντε χρόνια. Επειδή έχει επέλθει μια «βαρεμάρα» και μια ρουτίνα μετά από τόσα χρόνια σχέσης και προσπαθούν να βρουν διεξόδους. Οι δύο από τους τέσσερις θέλουν να απιστήσουν, αλλά δεν τα καταφέρνουν τελικά γιατί τους συμβαίνουν διάφορα κωμικά γεγονότα, μέσα στο ξενοδοχείο «Παράδεισος» που δίνουν ένα ραντεβού.
Εσύ με την απιστία πως τα πας; Σου έχει τύχει κάτι αντίστοιχο;
Δεν ξέρω, δεν μου έχει συμβεί. Βασικά δεν το έχω μάθει. Τι να σου πω. Μπορεί να έχει συμβεί, αλλά δεν το κατάλαβα (γελάει). Από την πλευρά μου τώρα, όχι, δεν το έχω κάνει ποτέ γιατί αποφασίζω να φύγω πριν νιώσω την ανάγκη να γίνω μια άπιστη. Νομίζω πως όποιος κάνει απιστία στον σύντροφό του αυτομάτως μειώνει και τον εαυτό του. Φυσικά, η απιστία είναι σύνηθες φαινόμενο για κάποιους και σε κάποιες σχέσεις. Μπορεί και να έχουν δίκιο. Ωστόσο, να σου πω πως αν κάποιος απιστεί συνεχώς και ξαναγυρνάει στον σύντροφό του, αυτό λέγεται «βόλεμα» και όχι αγάπη.
Έχεις νιώσει την αγάπη στον υπέρτατο βαθμό με κάποιον άνδρα;
Δεν έχω νιώσει ποτέ την αγάπη με έναν άνδρα σε τέτοιο μεγάλο βαθμό. Δεν υπήρξε μέχρι τώρα κάτι που να με συνταράξει τόσο πολύ. Να με ξετρελάνει βρε παιδί μου. Περιμένω, όμως, μήπως τη βρω. Νέα είμαι ακόμα μωρέ, όπως λέει και ένα φίλος (γελάει).
