Εικονικές ιατρικές πράξεις και μια καλοστημένη οργάνωση που λειτουργούσε σαν «εργοστάσιο παραγωγής ανθρώπων»
«Βιομηχανία βρεφών» στα Χανιά:
Μια κρυφή «βιομηχανία βρεφών» φαίνεται πως λειτουργούσε στα Χανιά, με οργάνωση και μεθοδικότητα που θυμίζουν μηχανισμό παραγωγής, όπου οι γυναίκες μετατρέπονταν σε εργαλεία γέννησης, αποκομμένες από τον έξω κόσμο και παγιδευμένες σε ένα σύστημα απόλυτου ελέγχου.
Στην Κρήτη, η πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε φαντασία. Μεσίτριες εντόπιζαν γυναίκες από την Ουκρανία, τη Ρουμανία, τη Μολδαβία, τη Γεωργία και την Αλβανία, υποσχόμενες μια «νέα αρχή». Στην πράξη, όμως, τις οδηγούσαν σε έναν αυστηρά ελεγχόμενο μικρόκοσμο, όπου όλα λειτουργούσαν σαν γραμμή συναρμολόγησης: συλλογή ωαρίων, ορμονικές θεραπείες, μεταφορά σε κλινικές, συστηματική παρακολούθηση, μετακινήσεις από σπίτι σε σπίτι.
Η μεγαλύτερη υπόθεση παράνομης υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στην Ελλάδα
Το δίκτυο που εξαπάτησε εκατοντάδες γυναίκες, εκμεταλλεύτηκε ευάλωτες δότριες και παρένθετες μητέρες και αποκόμισε κέρδη εκατομμυρίων ευρώ. Η αποκάλυψη ενός από τα πιο σκοτεινά κυκλώματα παράνομης ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής στην Ελλάδα φέρνει στο φως μια εκτεταμένη δραστηριότητα εξαπάτησης, εκμετάλλευσης και εμπορευματοποίησης του ανθρώπινου βιολογικού υλικού.
Με βάση πολυσέλιδο βούλευμα,που ήρθε στο φως της δημοσιότητας , 298 γυναίκες φέρεται να εξαπατήθηκαν μέσω «εικονικών» εξωσωματικών, με κόστος ανά κύκλο από 10.000 έως 45.000 ευρώ, ενώ ζευγάρια που αναζητούσαν παιδί μέσω παρένθετης μητέρας κατέβαλλαν συνολικά 120.000 έως 150.000 ευρώ. Τα παράνομα κέρδη του κυκλώματος εκτιμώνται μεταξύ 1,5 και 8,5 εκατ. ευρώ.
Ιεραρχημένη οργάνωση με γιατρούς, εμβρυολόγους, μεσίτριες και διοικητικά στελέχη
Η οργάνωση λειτουργούσε με απόλυτη δομή και πολυεπίπεδους ρόλους. Στον πυρήνα της βρίσκονταν γυναικολόγοι, εμβρυολόγοι, διοικητικοί, μεσίτριες και βοηθητικό προσωπικό, οι οποίοι ακολουθούσαν τις οδηγίες των ηγετικών στελεχών της κλινικής. Η δράση τους κάλυπτε κάθε στάδιο της διαδικασίας: εξεύρεση ωαρίων και δοτριών, στρατολόγηση παρένθετων, κατάρτιση φακέλων, παρουσίαση παράνομων διαδικασιών ως δήθεν νόμιμων και διαχείριση όλων των εμπλεκομένων γυναικών.
Οι «μαϊμού» εξωσωματικές – Ζημιά 738.764 ευρώ σε 152 γυναίκες
Μόνο σε μία ομάδα 152 γυναικών που έπεσαν θύματα του κυκλώματος, όπου εξετάζονται στο βούλευμα, καταγράφεται ζημιά 738.764 ευρώ:
554.103 ευρώ καταβλήθηκαν σε κλινικές υπηρεσίες
184.661 ευρώ σε φάρμακα και εξετάσεις
Οι γυναίκες πλήρωναν για πλήρεις κύκλους εξωσωματικής, ωοληψίες, εμβρυομεταφορές, κρυοσυντήρηση και «αποθήκευση» γενετικού υλικού που, σύμφωνα με τη Δικαιοσύνη, σε πολλές περιπτώσεις δεν υπήρξε ποτέ.
Πολλές γυναίκες κατέβαλαν 10.000–18.000 ευρώ ανά κύκλο, ενώ δεν έλειψαν περιπτώσεις όπου τα ποσά έφτασαν τις 35.000 ευρώ. Επιπλέον, τα έξοδα για φάρμακα και εξετάσεις άγγιζαν τα 5.000–10.000 ευρώ ανά περιστατικό.
Ενδεικτικές περιπτώσεις:
Γυναίκα πλήρωσε 47.000 ευρώ συνολικά (35.000 στην κλινική + 12.000 σε φάρμακα και εξετάσεις), ενημερωνόταν για έμβρυα «καλής ποιότητας», τα οποία αποδείχτηκε ότι δεν υπήρχαν.
Άλλη παθούσα κατέβαλε 20.000 ευρώ για κύκλους και 6.000 σε φάρμακα χωρίς να δημιουργηθεί ποτέ πραγματικό έμβρυο.
Τρίτη περίπτωσης: ζημιά 17.300 ευρώ, με συνεχείς ψευδείς διαβεβαιώσεις για πολλαπλά έμβρυα.
Σε πολλές υποθέσεις καταγράφονται τρεις έως έξι διαδοχικοί «κύκλοι» εξωσωματικής, κάθε ένας με νέο κόστος και τις ίδιες ανύπαρκτες υποσχέσεις.
Παρένθετη μητρότητα – Ένα παράλληλο δίκτυο εξαπάτησης
Το πρόγραμμα παρένθετης μητρότητας λειτουργούσε με τμηματικές καταβολές από τους γονείς:
30.000 ευρώ προκαταβολή
30.000 ευρώ με πρώτη εμφάνιση καρδιακού παλμού στο υπερηχογράφημα (συμβάν που συχνά παρουσιαζόταν ψευδώς)
30.000 ευρώ στον τοκετό
Μόνο αυτές οι τρεις καταβολές έφταναν τα 90.000 ευρώ, χωρίς τα πρόσθετα ιατρικά, νομικά και «ενδιάμεσα» έξοδα.
Τα έξοδα εγκυμοσύνης και τοκετού: 29.000–30.000 ευρώ
Αμοιβή δικηγόρων: 2.000–5.000 ευρώ
Αμοιβές μεσιτριών και εκμετάλλευση των γυναικών
Οι μεσίτριες λάμβαναν:
3.000–5.000 ευρώ για κάθε στρατολόγηση παρένθετης
1.000–3.000 ευρώ επιπλέον σε γυναίκες που εντόπιζαν δότριες στη Ρουμανία
Μηνιαία αμοιβή 300 ευρώ για «εποπτεία» των παρένθετων
Οι ίδιες οι παρένθετες μητέρες λάμβαναν:
583–750 ευρώ τον μήνα, ή
1.000 ευρώ για τις περιπτώσεις στρατολόγησης μέσω συγκεκριμένης μεσίτριας, ενώ οι γονείς πλήρωναν 1.300 ευρώ
10.000–18.000 ευρώ εφάπαξ μετά τον τοκετό
Σε κάποιες περιπτώσεις οι μεσίτριες πίεζαν τις γυναίκες να δεχτούν χαμηλότερες αμοιβές. Υπήρξαν και περιστατικά όπου γυναίκες χρησιμοποιήθηκαν και ως δότριες και ως παρένθετες, χωρίς επιπλέον αποζημίωση.
Προπληρωμένες κάρτες, κατασχεμένα έγγραφα και απόλυτος έλεγχος
Οι γονείς εξέδιδαν prepaid cards για τα έξοδα των παρένθετων, όμως οι κάρτες δεν βρίσκονταν στην κατοχή των ίδιων των γυναικών, αλλά των μελών της οργάνωσης, που είχαν πλήρη έλεγχο των οικονομικών και της καθημερινότητάς τους.
Πολλές γυναίκες ζούσαν σε διαμερίσματα που είχε εξασφαλίσει η οργάνωση, υπό επίβλεψη, με περιορισμένη ελευθερία, χωρίς τα ταξιδιωτικά τους έγγραφα και με νέες τηλεφωνικές συνδέσεις ώστε να παρακολουθείται η επικοινωνία τους.
Στρατολόγηση από τις φτωχότερες περιοχές της Ανατολικής Ευρώπης
Η οργάνωση είχε αναπτύξει δίκτυο σε Ρουμανία, Ουκρανία, Γεωργία, Μολδαβία, Αλβανία και άλλες χώρες. Στόχευε γυναίκες σε κατάσταση ένδειας, συχνά χωρισμένες μητέρες με δύο ή περισσότερα παιδιά. Μία από τις μεσίτριες, κομβικό στέλεχος, εντόπιζε γυναίκες μέσω αγγελιών στα κοινωνικά δίκτυα και τις έπειθε ότι πρόκειται για νόμιμη διαδικασία.
Πολλές δότριες λάμβαναν μόλις 100 ευρώ για τα ωάριά τους, ενώ οι γονείς κατέβαλλαν δεκάδες χιλιάδες. Καταγράφονται επίσης ψευδείς καταχωρήσεις στο Εθνικό Μητρώο δοτριών για να καλυφθεί η επαναλαμβανόμενη λήψη ωαρίων από τις ίδιες γυναίκες.
Νομικές παρατυπίες για την απόκτηση «εγκρίσεων» παρένθετης μητρότητας
Η οργάνωση υπέβαλλε εικονικούς φακέλους σε δικαστήρια σε όλη τη χώρα, αναζητώντας ταχύτητα και ελλιπή έλεγχο. Σε ορισμένες περιπτώσεις κατατέθηκαν πολλαπλές αιτήσεις από το ίδιο ζευγάρι με διαφορετικές παρένθετες, ενώ άλλες γυναίκες εμφανίζονταν ως παρένθετες για διαφορετικά ζευγάρια μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα.
«Μια επιχείρηση παραγωγής ωαρίων και εμβρύων»
Το βούλευμα περιγράφει μια αδιάκοπη «γραμμή παραγωγής» ωαρίων και εμβρύων, λειτουργική μέρα παρά μέρα, με μόνο στόχο το κέρδος. Το ανθρώπινο σώμα αντιμετωπιζόταν ως εμπορεύσιμο υλικό και η ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή ως μηχανισμός παράνομου πλουτισμού.
Η φωνή της δικαιοσύνης
Η δικηγόρος Λιάνα Τογαντζή, εκπροσωπώντας θύματα της υπόθεσης, υπογραμμίζει ότι πρόκειται για πρωτοφανή υπόθεση:
«Για πρώτη φορά η Ελληνική Δικαιοσύνη αντιμετωπίζει ένα τόσο εκτεταμένο δίκτυο εκμετάλλευσης γυναικών», τονίζει. Οι εντολείς της «δεν είναι απλά ονόματα σε μια δικογραφία», αλλά γυναίκες που βρέθηκαν σε συνθήκες απόλυτης αδυναμίας και οδηγήθηκαν σε διαδικασίες που παραβίαζαν κάθε νομιμότητα και ηθικό όριο. Η αποκάλυψη αυτού του μηχανισμού αποτελεί, όπως επισημαίνει, «ένα αναγκαίο μήνυμα προς την κοινωνία ότι τέτοιες πρακτικές δεν μπορούν να μένουν στο σκοτάδι».
